Við slógum í slagabrýnu í kvöld,
er sóttu mig hér þrír garpar heim.
Ekki var þó mikil viskan við völd
enda vandrötuð leið í hvert geim.
En gleðin ríkti og gáskinn í bland
og gerði spilagjöfin því ekkert til.
Kaffið var líka kröftugra en hland
en við kunnum vel að gera því skil.
Eftir langa setu þeir bárust á braut.
Býsna hafði kvöldstund liðið skjótt.
Vinninginn þarna ég vissulega hlaut
en vissara er að mæla um það hljótt.
|
