Viðar hann eitt sinn vann sveitt á Breiðholtsbækistöð,
vildi ráða\' en enginn hlýddi, stjórnað fékk hann ei.
Draumur hans að drottna varð að kvöð, algerri martröð,
hann dæsti: ,,ég verð að hætta\' áður\' en ég bara\' ferst og dey.
Hann svo hætti og í beðin glaður maður fór
hélt hann væri arfakóngur hot n\' sweet, indeed.
Níðvísur söng hnakkarakkakakkalakkakór,
og kvað þá: brenni Viðar með fullt rassgat af hans skít.
|
